Kendi sanatımız derken, kendi ülkemizin, Türk medeniyetinin, çok şükür ki küçümsenmeyecek derecede sanat ve kültür mevcudiyeti vardır.
“ Sanat bir milletin, kendi ruh yapısını ve kendi duygularını yansıtır. “Bir milletin duygularını diğer bir milletin duyması, bir yere, bir dereceye kadardır. “Fakat öyle geleneksel sanatlarımız vardır ki dünya tarafından kabul edilmiştir.” Bizim sanatımızda, tabiata saygı ve bağlılık vardır. Uygurlar’dan beri bu böyle gelmiştir. Uygur sanatını da incelediğimiz ve Çin sanatıyla mukayese ettiğimiz zaman da aynı özellikleri görmekteyiz. Tabiata gösterdiği bu sevgi ve bağlılık, Türk’ün Yaradan’a duyduğu hayranlık ve sevgiden kaynaklanmıştır. Sanatkâr ne tabiatı kopya eder ne de tabiatı anlaşılmaz hale getirir. Türk, asırlar öncesinden tabiata o kadar güzel bakmış ki, onu kopya etmemiş, sanat gücüne gördüğü şeyi ilave etmiştir.” *
“Üstadsız sanat haramdır.” Sanat ve kültürle iç içe, onu hayatın bir parçası gibi gören niceleri mevcuttur. Sanatı yaşatan hoca ve müesseseler, kültürümüze pek çok hizmet etmiştir. En mühimi ise hocanın yetiştirdiği üstün nitelikli talebe veya talebeler yetiştirmesidir. Sanatı ve ilmi yükseltecek olan bu talebe hoca münasebetleridir.
“Sanatı yaşatalım derken sanatı süründürmemek lazımdır. Sanatı layık olduğu şekilde yaşatmak lazımdır.”
Sanat için son zamanlarda kötülüğün, zarar verenin yüceltildiği, eşkıyalığın kahramanlık haline getirildiği durum ve anlatımların yüceltildiğine şahit olmaktayız.
Sanat, hayatımızda gördüğümüz maruz kaldığımız şikâyetlerin, kabalıkların, bencilliklerin yumuşatıcısı, merhemidir. Öyle ki, onu herkesin anlaması, hissetmesi, yaşaması aynı derecede olmayabilir. Yine de inanırız ki sanat insanı inceltir, yaşadığımız olumsuzluk, tahammülsüzlüklere çarelerden bir olur.
