Saruhan Oğulları Beyliğine başkent ve Osmanlıya Sancak Merkezi olmuş Şehzadeler Şehri Manisa, Edebiyat alanında da nice yazar ve şairler yetiştirmekle meşhurdur. BirrI Mehmet Dede, Veysi(Üveys), Deruni, Abdurrahman Vassaf Efendi, Abdi, Keşfi, Fenayi, Kudsi Abdullah Efendi, Camii, ve Melali, Aşık Tevhide, Şair Eşref, İlhan Berk gibi nice şairler bu topraklarda yaşamış ve eserler bırakmışlardır. Birri Mehmet Dede bir şiirinde: “ Teravet-i Çemenistan-ı Tab’ıma badi/ Olur letafet-i ab-u hava-yı Mağnisa. ( Manisa’nın suyu ve havasının hoş oluşu, tabiat bahçenin tazeliğine sebep olur.) Acep kenare gelür mi diyü seni gözler/ Habibe sanma odur çeşm-i intizan-ı sevgili. ( Su kabarcıkları sandığın şeyler, Gediz’in bekleyen, yollarını gözleyen gözleridir. Acaba kenarına gelir mi diye seni bekleyen ey sevgili.)
Manisalı ilk kadın şair Tevhide ise: “ Çölünde Karaca Ahmet Sultan hazırken/ Üstünde Saruhan Baba nazırken/ Sağda Haki Baba solda Kırtık vezirken/ Deftere kayd olmaz vebali Manisa’nın.” Manisa’nın koynunda sakladığı değerleri dile getirmektedir. İlhan BERK hemşerimiz Gediz’a hasretliğini şu dizelerle dile getirmektedir: “ Sularının yeşil mi, dipleri hala Gediz? / Bak, sonsuz bir hasret var, gözlerinin renginde/ Yosunlu sularına beni de bağla Gediz./ Yalnız senin o aşkın gizli gönlümde sade;/ Yosunlu sularına beni de bağla Gediz…./
Manisa Kırkağaç Gelenbe köyünün deli fişek, pervasız, şakacı, kızgın ve Doğrucu Davut’u kabul edilen Şair Eşref’i unutmak mümkün mü? “ Kabrimi kimse ziyaret etmesin Allah için/ Gelmesin reddeylerim billah öz kardaşımı/ Gözlerim ebna- ademden ol rütbe yıldı kim/ İstemem ben Fatiha tek çalmasınlar taşımı. Arif Nihat ASYA, Manisalı değildir fakat Manisa’dan su içmiştir. “ Rubaiyyet-ı Arif” adlı eserinde Manisa sevgisini şöyle haykırır: “ Bahtın bahtım, yazın yazımdır Manisa!/ Neş’en Neş’em, sızın sızımdır Manisa!/ Hacet Dede’ler, Süd Dede’ler oldu Dedem,/ Artık Yedi kızların kızımdır, Manisa.”
Selendi’li şair Asım ÖZTÜRK “ Irmağın Gözü” adlı kitabında Manisa Kentine olan sevdasını ilan eder: “ Yazın Spil Dağı/ Bakır bir tepsi gibi/ İner ateşten akalarıyla kentin sokaklarına/ Sen söğütlerin eteklerinde serin su/ Akar gidersin uzaklara.” Büyük Şehir Belediye Başkanlığı tarafından şehrimize kazandırılan Kent Parkında Manisalı şairlerin hayat hikayelerini anlatın panolar düzenlenmiştir, gazetemizin bu köşesinde hepsini yazmak mümkün olamamaktadır. Geçmişten günümüze, mağnesia’dan Saruhan’a, oradan da Manisa’ya uzanan edebi yolda yüz yıllardır unutulmaz eserleri gelecek kuşaklara bırakan birbirinden değerli ozanlarımıza, binlerce selam olsun, günümüzde de Manisa aşkını yaşatan ve yaşayan günümüz şairlerine de selam ve saygılarımı sunuyorum, gelecek nesiller sizleri de unutmayacaktır kanaatindeyim.
