Bir milletin mazisiyle övünmesi, kişinin kendisiyle övünmesiyle benzerlikler taşıyabilir. Bazen insanlar kendilerini övmeyi pek sever ve çok çok anlatırlar. Kuru kuruya övünmek kendine pek de değer katmaz.
“Bir Hun imparatoru ecdâdının Çinlilere karşı kudretini-gücünü millî ahlâk ve an’anelerinin üstünlüğü ile izah ediyordu. Bu sebeple de Çin kültür ve âdetlerine rağbeti, hayranlığı milletinin esâretine bir başlangıç sayar; bu hususta halkı uyarır ve savaşlarını da sâdece milletinin menfaati için yaptığını söyler ki, Türk hükümdarlarına mahsus olan bu millî görüş ve duygular Orhun Kitâbeleri’nde daha derin bir his ve hasletlerle ortaya çıkmaktadır.
Mîlâdın ilk yıllarında büyük Hun İmparatorluğu’nun parçalanmasıyla, Orta Asya kültürleri birbirine karışmıştı.”
Uygur Türkleri, daha Müslüman olmadan önceki zamanlarda “Bu yağmursuz ve kumluk kıtada, asırlarca örtülü kalmış olan muazzam binâlar, heykeller, duvar resimleri, canfes, zarif kumaşlar ve kâğıda tersim olunmuş tasvirler, kitaplar, zengin bir edebiyat bakiyeleri ile burada yüce bir medeniyetin varlığına kesin şâhitlerdir. Gerçektir ki Uygurların Karaho-ço-Turfan şehrinde muazzam ve hayret verici bir medeniyet vardı. İngiltere, Fransa ve Almanya'da yok iken, güzel ve büyük bir medeniyet sâhibi olan cedleri ile Türkler çok iftihar edebilirler”.
Bizim evlatlarımız ilimde, teknolojide, kültürde atalarından aldıkları olumlu değerleri ileri taşırlarsa ve yaptıkları yenilenmelerle ülkesini müreffeh ve yaşanılabilir vaziyete getirirlerse, gelecek nesiller de onlarla haklı olarak övünür.
1-O. Turan
2-F.Köprülü
