Belli belirsiz nedenlerden dolayı uzun zamandır köşe yazısı yazmadım ama artık yazma vakti geldi sanırım.
Bazen bir şairin aklına bu güzel sözler nereden geldi, şu sanatçı bu şarkıyı nasıl yazdı dersiniz ya; işte köşe yazmak bu tarz ilhamlar gerektirir.
Yani işin özü laf olsun diye köşe yazılmaz. Bir durum vardır ona atfen yazılır.
İşte Eskişehirspor-Manisaspor maçı da tam yazılacak bir durum. Tabi maça geçmeden önce taraftara değineceğim.
Sevdasının peşinden kilometrelerce koşan, yağmur çamur demeden asfaltları yıpratan, işinden, okulundan, ailesinden, sevdiklerinden feragat edip takımının yanında olan bütün taraftarlara selam olsun.
Eskişehirspor deplasmanında bir kez daha şahit oldum ki, yaptığınız iş takdire şayan. Bütün Manisaspor taraftarına saygılar.
Gelelim maçın öyküsüne. Bir umut, hani olur ya belki bir beraberlik alırız hatta şans da yanımızda olursa, bir galibiyetle döneriz umuduyla çıktık yola.
Sevgili dostum ve meslektaşım Mustafa Tatlı şahidimdir. Ben 3 puandan çok umutluydum.
Maçtan önce Eskişehir sokaklarında biraz turladık. Şehirde maç kokusu var belli. Şehirde hemen hemen herkes atkısını, beresini takmış maçı bekliyor.
Maç saatine doğru stada hareket ettik. Eskişehir’e Türk Telekom Arena’nın küçük bir benzerini yapmışlar. Eskişehirspor taraftarı da bu stada hakkını vermiş. Maça ilgi çok büyüktü. Tribünler rengarenk.
Maçta Eskişehirsporlu bir taraftarla yaşadığım anıyı da sizinle paylaşmak istiyorum; maç başlamadan, üstellik de statta kale arkası tribününde olan bir Eskişehirspor taraftarıyla iddiaya tutuştuk. Hiç tanımadığım halde arkadaşa; “Biz bu maçı 2-1 kazanırız” dedim.
Tabi 35 puanla lider olan, kadrosunda Boffin’inden Erkan Zengin’ine, Tarık Çamdalı’ndan Semih Şentürk’üne, Ofoedu’sundan Uğur İnceman’ına kadar yıldız isimleri olan Eskişehirspor taraftarının gözleri kocaman açıldı.
Önce bir ‘es’ verdi, sonra da; “Tamam maç 2-1 bitsin gel görüşeceğiz” dedi. Tabi bu hoş sohbet maç 5-1 bitince değişti. Ne ben 5-1’den sonra yanına gitmeye cesaret ettim ne de o 5-1’den sonra bana görünmekte ısrarcı oldu.
Bu küçük anıdan sonra maça geçelim. Eskişehirspor Teknik Direktörü Alpay Özalan, Sait Karafırtınalar’ın gönlüne göre bir 11 ile sahaya çıkmıştı. Manisaspor Teknik Direktörü Sait Karafırtınalar ise, alışılmış 4-3-3 sistemini değiştirip maça 4-2-1-3’le başladı. Burada farklı olan sol kanatta görmeye alıştığımız Gökhan Sazdağı’nın forvet arkasında oyuna başlaması.
Maça Eskişehirspor’u uyutarak başladık. Çok tehlikeli olmayan ataklarla kalemize gelmelerine izin veriyoruz ama arkada boşluk bulacağımızdan da eminiz. Nitekim ilk yarıda golü kontratakla bulduk.
İkinci yarıda herkes Eskişehir’in maça ortak olacağını düşündü ama sahneye yine Alpay Özalan çıktı. Defans ve orta sahadaki sıkıntıyı görmek yerine forvet hattını daha da güçlendirdi. Maç bittiğinde sahada Semih Şentürk, Bruno, Axel Meye, Erkan Zengin ve Ofoedu ile birlikte tam 5 Eskişehirspor hücumcusu vardı.
Demek ki futbolda gol atmak için 5 forvete ihtiyaç yok. Defans ve orta saha kurgusu iyi olmadığı zaman 5 forvetle de oynasan en fazla 1 gol atarsın.
Sait Karafırtınalar dersini çok iyi çalışmıştı, futbolcular da çok iyi uyguladı. Sonuç muhteşem. Rakiplerin kaybettiği haftada çok önemli bir galibiyet. Bir de uzun bir aradan sonra küme düşme potasından kurtuluş.
Hiç tartışmasız; bence Manisaspor’un en büyük transferi Sait Karafırtınalar. Yanlışları elbette ki olmuştur ama doğruları çok fazla ve yerinde. Umarım bu seri devam eder.
Şimdi Eskişehirspor maçını unutup, Giresunspor maçına odaklanma vakti. Giresunspor maçı Manisaspor’un gelecekteki hedeflerinin kilidi olacak.
Gelinen noktada 5-1, 5-2’lik galibiyetler elbette güzel ama hikaye. İşin asıl özeti şu; Hoca doğru tercihlerle dersini iyi çalıştığında, futbolcular sahada yüreğini ortaya koyduğunda, taraftar takımına inandığında, yönetim de ödemelerde üzerine düşeni yaptığında başarı kaçınılmaz oluyor. Umarım bu şekilde devam ederiz…
