Türk toplumunun karşılaştığı büyük sosyal şoka rağmen kabul seviyesinin oldukça yüksek olduğu ulusal ve uluslararası pek çok ilgili kişi , kurum ve araştırmacılar tarafından görülmekte ve övgü ile belirtilmektedir.
Türk toplumu ilk günden itibaren Suriyeli ve diğer sığınmacıları büyük bir ''hüsnü niyetle '' kabul etmiştir. Dışlayıcı ve saldırgan bir tutuma girmediği gibi münferiden veya STK'lar kanalıyla zor durumdaki bu insanlara her türlü destek ve yardımı vermeye çalışmıştır.
Bu hoş görü ve hüsnü kabulde, geleneksel misafirperverlik ve zengin göç hafızamız da pozitif rol oynamıştır.
Devletimiz ve milletimizin sığınmacılara ve diğerlerine yönelik hizmet ve yardımlarında sıkıntı olmamasına karşın; önemli bir kesimin, geçen uzun yıllara rağmen, genel toplum dilini öğrenme, çocuklarını eğitim kurumlarına gönderme, ortak şehir kültürüne uyma konularında ciddi bir '' çekiniklik, kopukluk, ayrıcalık ve dışa kapanma gözlenmektedir. Bu durum, iç dayanışmaya yönelerek katılaşma sonucunu doğurmaktadır.
Sığınmacılar arasında genel emek sömürüsünün yaygınlığı ve çocuk işçiliği, paralı kumalık adetinin ve kadın ticaretinin konusu olma, ülkelerinde yasal olduğu için Türkiye'ye de aktarılan çok eşliliğin yarattığı mağduriyetler kamuoyuna az da olsa yansıyarak devam etmektedir.
Sığınmacıların sosyal ve kültürel uyum konusunda sorun yaşadıkları ve misafirliklerinin uzaması halinde hem ülkemiz hem sığınmacılar için bu durumun daha da derin ekonomik ve sosyal problemlere yol açabileceği öngörülmektedir.
Bu nedenlerle gerek Türk toplumunun gerekse sığınmacıların müşterek menfaatleri açısından sığınmacıların vatanlarına dönüşleri sağlanmalıdır.
