2019 LGS sonuçları açıklandı, Manisa açısından durum pek parlak değildir, Ege Bölgesinde mevcut illere göre Manisa, Afyon Karahisar’dan sonra gelmektedir ve sondan ikinci sıraya düşmüştür. Türkiye sıralamasına bakalım: sadece Denizli ili ilk on sırada kendine yer bulmuş ve 9. Olmuştur. Kütahya 16. Balıkesir 18. İzmir 28. Uşak 36. Aydın 43. ve Manisa ise 50. Sırada yer almıştır. Manisa son 16 yılda 16 basamak gerilemiştir. Beş yüz tam puan alan iki öğrencinin ismi yayınlanmıştır. O başarı ise sadece öğrencilerin bireysel başarılarıdır.
Sonuç hüsrandır ve beklenen bir sonuçtur, 2013 yılında Manisa’da eğitim ve öğretim durumu ile ilgili çok geniş bir rapor hazırlamış ve bir dosya halinde Milli Eğitim Müdürüne teslim etmek istemiş ve görüşme imkanı olmayınca kendilerine posta ile arz etmiştim. Maalesef ki ilgilenen olmamıştı. 6 yıl önce raporda belirttiğim hususlar bugün birer gerçek olarak ortaya çıkmıştır. Geleceği görmek için kahin olmaya gerek yoktur çünkü testi çatlamıştır ve su tutması mümkün değildir. 2019 LGS’da ülke çapında 72 bin öğrenci matematik sorularından sıfır puan çekiyorsa bir şeyler yanlış gidiyor demektir. 1984-1985 öğretim yılından beri uygulanan bir genelgeye göre:” Bu seneye mahsus olmak üzere öğrencilerin başarısız ders sayısına bakılmaksızın bir üst sınıfa geçmeleri için Öğretmenler kurulunda görüşülecektir.” Bu demektir ki öğrenci tüm derslerden başarısız olsa bile mezun edilecektir ayrıca devamsızlıkları da göz önünde bulundurulmayacaktır. Başka bir ifade ile ne olursa olsun öğrenciye diploma dağıtılacaktır. Böylece okullarımız, öğrencilerin hoşça vakit geçirebilecekleri bir diploma dağıtım merkezi haline getirilmiştir, öğrenciler tembelliğe ve bedavacılığa teşvik edilmiştir.
Öğretmen Okulları kapatılmış, öğretmen yetişen kaynaklar çoğaltılmış, iş bulamayan Ziraat, Kimya vs. mühendisleri, veterinerler öğretmen olarak atanmıştır. Ben şahsen Ankara Ticaret ve Turizm Yüksek Öğretmen Okulunda öğrenci iken Milli Eğitim Bakanlığının en üst düzey bürokratları ve efsane öğretmenlerimiz derslerimize gelirlerdi. O büyük eğitimcilerden ve bürokratlardan çok şeyler öğrendik. Öğretmenlik formasyonu sınavla alınmaz, yaşamakla kazanılır. Öğretmenler iyi yetiştirilmeyince bu olumsuzluklar öğrencilere de direkt olarak yansıtılmaktadır. Öğretmenlik mesleği itibarsızlaştırılmış, hiçbir kurum ve kuruluş öğretmenlerin özlük ve mesleki haklarını korumamıştır, öğretmen Sendikaları etkisizleştirilmiştir. İllerde en kalabalık personele sahip olan Milli Eğitim Müdürü protokolde arka sıralarda yer almaktadır. Göreve yeni başlayan her Milli Eğitim Bakanı reform yapacağım diye iddialı olarak gelmiş ve deform yaparak görevden ayrılmıştır. Türkiye’de Milli Eğitim Bakanlarının görev müddeti ortalama bir buçuk yıldan ibarettir. Son 17 yılda sistem 15 defa değişmiştir.
Milli Eğitim Müdürlükleri liyakat değil siyasi sadakat aranılan makamlar haline getirilmiştir, Okul Müdürlükleri ve Müdür Yardımcılıkları vekil ve geçici görev yeri haline getirilmiş, okulların hafızası yok edilmiştir. Okullarda her 6- 8 ayda bir yönetici değişmektedir, idari boşluklar meydana gelmektedir. Milli Eğitim müdürlüğünde bulunan muhteremler, Müdürlerine ve öğretmenlerine güvenmez ama sokakta ne olduğu belirsiz kimselere inanır. Onların gözünde öğretmenler potansiyel suçludur. Yirmi yıl Müdür Yardımcı olarak çalıştığım bir okuldan yedi yıl önce ayrılmama rağmen o okulun mezun tüm öğrencilerinin isimlerine kadar hepsini ve hangi dosyanın arşivde nerede olduğunu halen de bilmekteyim. Manisa’nın mevcut en tecrübeli Okul Müdürleri, düşük puan verilerek görevinden uzaklaştırılmış, yerlerine tecrübesiz gençler getirilmiştir. Veliler, çocuğu ile değil cep telefonu ile ilgilenmektedir. Savaşı kaybeden General başarısızlığının sebeplerini sayarken ”Mermim ve barutum yoktu.” deyince Divan-Harp Başkanı: “ Gerisini saymaya gerek yok.” diyor. Eğitimin ruhuna el Fatiha.
