İnsanoğlu kusurlarıyla vardır. Fakat marifet onda karar kılmak değil, kendinin farkına varıp, hal üzere gereğini yapmasıdır. Hayat yolunda insanoğlunun karşısına ne çok sınavlar, cilveler çıkar. Bazen de bu menzilde şaşırmalar, yanlışlar olabilir. Bu demek değildir ki her bir şeyi yap sonra da insanoğlu böyle yaratılmışıdır diye avun.
“ Kusursuz kul olur mu? Esasen kusursuzluk iddiası en büyük kusurdur. Fakat bu mevzuda ye’se ümitsizliğe düşecek kadar ümidi kesmek de doğru olmaz. Zira bizim hatalarımıza Allah’ın affı âşıktır. Nerede bir pişmanlık varsa günah oraya koşar.” “ hem şunu bilmek bir nevi temizlenme demektir. İnsanoğluna lazım olan rabıtasını, dayanağını sağlam ve her hal ve kârda uyanık bulunmaya çalışmaktır. S.23
İnsanoğlunun her daim kendini sorguya çekmesi gerekir ki bu kâmil olmanın doğruyu bulmanın kılavuzlarından biridir.
Çok zamanlar beşer hatalı yaptıklarından pişman olmaz, daha da çok ileri gidip olduğu yere güçlü bir şekilde mevzilenir. Fakat bazı hadiseler vardır ki insanoğlunu hem sınava çeker hem terbiye olmasını akıllanmasını sağlar.
“İnsanları iki şey terbiye eder: ya Allah’ın cemal sıfatı olan güzellikler, güzel insanlarla ve olumlu hadiselerle karşılaşmak ya da Allah’ın gazap sıfatı olan celalidir. O zaman da zorluklar, imkânsızlıklar ve çaresizlikler insanı teslim alır ve terbiye eder.”
“Hakk’ın muhabbeti ile yola gelip terbiye olana ne mutlu. Kahrı ve celali ile pişmek ise çok acı.” S.31
Bize, Hak’tan cümlemize hayırlar ve iyilikler temenni etmekten başka ne düşer!
