İnsanlar nice hikâyeler, destanlar anlattılar
Yücelttiler kendilerini tanrılaştırdılar,
Toprak, su, hava, ateş hükmetti nice zaman
Masallara masallar kattılar
Sonunda kendileri de inandılar
*
İnsancıklar çoğaldılar çoğaldılar
Yedik/çe yediler doymaz oldular
Yetmez oldu bir karış toprak,
Hep biraz daha, çoğaldıkça
Biraz daha biraz daha azdılar
*
Bir bilge çıktı huzura
Yumuşattı taş kalpleri
Muhabbetti malzemesi
Birlik etti herkesi
Seddi oldu taşan selin
*
Dünyanın rengi pek çok
Kimi aç kimi tok
Hep bana diyen ne çok
Doymadı gözü, dolmadı cebi
Tanımaz bilmez kimseyi
Ne laf anladı ne söz dinledi
Garip olan için için inledi.
*
Esaretten, zulme ettiğin
Yakıp yıkıp gittiğin
Yanına kar kalır mı sandın
Her isteğin olur mu sandın…
*
Çok da olsa hep ben diyen
Hayatın varlık sebebi insan
Tutsan elim, birlik olsan
Sahipsiz değildir evren
Kolcusuyuz sevginin
