Bazı yazıp çizen ve yol göstericiler vardır ki onlar toplumun ışığı, karanlıkların feneri olurlar. İnsanoğluna düşen de onlardan nasiplenmesidir. Samiha Ayverdi’nin Akademi Yayınevinden çıkan Mektuplar 12 adlı eserini okurken, ister istemez akılla, çalışmayla, ahlakla ilgili söyledikleri bize tesir etti ve sizinle paylaşmak istedim.
“Her türlü kötülük veya noksanlık, cehalet yahut da gaflet ve bilgisizlikten gelir. ( S.271) Düşünce Hakk’ın kula en büyük ihsanıdır. Ve zira tefekkür ibadetin ruhudur, özü ve gayesidir.” (S.174)
“İdeolojiler zehrini cemiyete yaymak yolunda, gah menfaat gah gaflete dayanarak işlerini yürütmektedirler. Zira onları aklıselime-sağduyuya ve ahlaka bağlayan bütün işler koparılmış bulunmaktadır. “
“Ne yazık ki seviyesi düşmüş cemiyetin idrak ölçüsü güzeli çirkinden, iyiyi kötüden fark edemeyecek bir aşağılanma içinde bulunuyor.” Mesnevi-i Şerifte bir hikâyecik vardır. Beraber yolculuk eden üç arkadaş, yemek istedikleri meyve hakkında bir türlü anlaşamazlarmış. Biri, ben anep isterim, öteki hayır olmaz ben istafilinya isterim, üçüncüsü de illa üzüm olsun deyip, çekişedursunlar, bu münakaşayı takip eden bir aklıevvel:” Boşuna didişmeyin, üçünüz de aynı şeyi istiyorsunuz. Fakat biriniz Arapça, biriniz Rumca, biriniz de Türkçe söylediğiniz için anlaşamıyorsunuz.” Demiş. (S.278)
“Ahlak fazilet bilgi yolunda var kuvvetinizle çalışın, her devrin bir çeşit cihadı vardır. Bugünün insanına da ilim, irfan, ahlak mücadelesi verilmiştir. (S.150) Birgün, Resulullah Efendimiz ashabı ile giderken, sokakta oturmakta olan adama selam vermeden geçmişler. Dönüşte ise aynı şahsı selamlayarak yoluna devam etmişler. Sebebini soran ashaba” demin sadece oturuyordu, şimdi ise elindeki değnekle toprağı karıştırıyor” cevabını vermişler.”
Yolumuzun ve dünyamızın akıl, izan-anlayış üzerine olması niyazımızdır.
