Hava güneşli.
Çiçekler sıcaklığın etkisiyle coşkun bir nebat neşesiyle herkese gülümser gibi.
Çocuklarını gezdiren ebeveynlerin yanı sıra torunları ile şakalaşan güngörmüş yaşlılar.
Koltuğum altında günlük bir gazete ile parkın içinden geçerken biraz okuduğum bir bilgi haber niteliğinde bir yazının hüznünü yaşıyorum.
Bahsettiğim mekân Fatih Parkı.
Okuduğum gazetesi yazısı ise: Türkiye’de hiç kitap okumayanların oranı %71,5.
Ne hazin bir durumdayız.
Oysa maddi durumu iyi olmayanlara kütüphaneler bedava hizmet için bekler durur, ümitle.
Okuyan az olunca onları aktaracak nasihat kaynaklarını da tüketiyoruz.
Tefekkür yok olma tehlikesinde mi?
Yoksa bilgelik pahalı bir meta oluyor da, ancak ruh zenginliği yeterli olanlar mı ona ulaşabiliyor.
Yoksa tembellik mesuliyet duygumuzun yerine gece karanlığı gibi üstümüze mi çöktü?
Her gün yedi sahifecik olsun okuyabilmeniz temennisiyle ümidimi taze tutmaya çalışıyorum.
Dilerim arzunuz var olur.