Bu sabah İsmail Küçükkaya’nın “Çalar Saat” programını izlerken bir haber dikkatimi çekti. Bu haberde hükümet bütçe açıklarını kapatmak adına geride kalan yolları, Kömür işletmelerini, Limanları, kalan şeker fabrikalarını da satacakmış. Devlet olarak elimizde hiçbir cumhuriyet kazanımları kalmayacak. Bu günü kalanları da satıp bütçe açıklarını kapatabilirsin. Fakat bu kalanlarda elden çıktıktan sonra ekonomi iyi gitmeyip yeniden bir şeyler satmak gerekirse o zaman ne yapacaksınız? Neleri satacaksınız? Müflis tüccar gibi elde kalan ne varsa sattınız sonra? Bu güne kadar 70 milyar dolarlık özelleştirme yapıldı. Fakat hala elde kalanları satmak istemek bir şeylerin yolunda gitmediğini göstermede. Sanayide, tarımda üretimi bıraktık. Aynı şekilde hayvancılıkta da. Bir ülke düşünün ki üretimden vazgeçmiş, her şeyini ithalata bağlamış, gerekli, olan her şeyini ithal eder duruma gelmiş ve bir bakan da “Paramız var ki ithal edebiliyoruz !” diyebilmekte. Bu ara ülkede asıl odaklanması gereken ekonomi. Çalışanlar yeteri kadar ücret alamamaktan şikayetçi, emeklilerin durumu gerçekten bir felaket. Milyonu aşan bir işiz sayısı. Ve bunlara her gün eklenen yenileri. Daralan bir ekonomi. Her gün gelen zamlar altında ezilen bir halk. Genç işsizler sayısı % 27 nin üzerine çıkmış. Her gün yeni kurulan üniversitelerden mezun olan gençlerin iş sorunlarını nasıl çözeceğiz. Hayatın başlangıcında körelen umutlarını nasıl geri vereceğiz gençlerin? Siz bu ülkede 3 bakanlığın toplam bütçesinden(Tarım , Ticaret ve İçişleri bakanlığı) daha geniş bir bütçeyi Diyanete verirseniz burada bir düşünmek gerek. Diyanetin bu günkü politikalarını tasvip ediyor musunuz? Allahın koyduğu kurallar yerine kulun koyduğu kuralların ardından gitmesi sizce doğrumu?
Memura % 4+4 vereceksin kendi maaşına % 9 zam yapacaksın. Maaşını 81 bin liraya çıkacaksın. Örtülü ödenekten de milyonların nereye gittiği belli olmayacak. Yetmeyecek bir de ilave isteyeceksin. Burada gerçek odaklanılması gereken şey güvenlik kadar halkın ekonomik olarak refahını sağlamak. Bu ülke bu ekonomik sefalet altında bile milyoner sayısını arttırabiliyorsa bir çarpıklık var bu gidişte. 17 yıldan bu yana iktidarda kalacaksınız. Fakat geldiğimiz nokta üretmeyen bir ülke, her şeyini ithalata bağlamış bir ülke iktidarı. Bununla birlikte etrafımızda yanlış dış politikalar nedeniyle oluşan bir terör koridoru. Bu terör koridorunu kanıyla açan Mehmetçik. Buraya giden milyon, trilyon paralar. Tabii bu paralar halkın verdiği vergilerden çıkmakta. Giden canları da unutmak mümkün değil. 40 yıldan bu yana önünü alamadığımız bir terör. KHK ile mağdur edilmiş yüz binler. Bir türlü bitmeyen mahkemeler. Ülke bir kaos içinde yuvarlanıp gidiyor. Kimse burnundan kıl aldırmıyor ve herkes kendini haklı görüyor ve başkasını dinlemiyor. Ülke her gün yeni problemin içine uyanıyor. Sorunlar her gün daha da giriftleşiyor. İçinden çıkılmaz bir hale geliyor. Maliye Bakanı her gün tünelin ucunda yeşil ışığı görmekten bahsediyor. “ Ailedeki gelir üç’e katladı” diyebiliyor. Bu ülkede imtiyazlı kişiler hep yağlı ballı yerlere getiriliyor fakat milyonlar ümitsizlik batağında debelenmeye devam ediyor. Amerika’da dolar milyarderlerimizin sayısı 25’e çıkıyor. İş adamları yatırımlarını dış ülkelere kaydırıyor. Çünkü bu ülkede yarınlarını göremiyor. Dış kredilerle yaptırılan köprüler, yollar ve şehir hastaneleri garantili olarak müteahhitlere 25 yıllığına peşkeş çekiliyor. Müteahhitlerde paralarını katlamak adına çok yüksek fiyatlar karşılığında hizmet verme cihetine gidiyorlar. O zaman bu hizmetler devlet tarafından yapılsaydı da maliyet fiyatları üçe, dörde katlamasaydı.
Netice itibariyle bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete. Böyle giderse daha çok zor günler kapımızda. Daha söylecek çok şey varda burada keselim. Bir iktidar ülke halkına refah yaşatmak için iktidar olur.
