Bu gün çok efkarlandım ben..Sabah duyduğun bir acı haber…Ülkücü ozan, bizim Ozan Arif diye tanımladığımız o ülkü devi hakka yürümüştü…O hep sazına güvendi hep onunla söyledi demek istediklerini…Zalime ve zulüm’e boyun eğmedi hiç….Her zaman vatan ve Türk Ulusu için deyişler söyledi…Bir esir Türk illerine sevdalanıp onların özgürlüğü için haykırdı yıllarca…O sevdalıydı Türk’ün her şeyine…O sevdalıydı Türk ellerine..Sevdalıydı ve bu sevda onu her gün derinden daha bir yakıyordu…Hep Türk için Türk’lük adına çalıp söylemek ve sesini duyurmak istedi……Buram buram Türk kokan o sevdaları ondan öğrendik bizler…O türkülerle sevdalandık Türkistan’a, Azarbeycan’a, Özbekistan’a,Kırım’a….Onun türküleri yaktı tutuşturdu gönlümüzü yıllarca…Bir ses ulaştı Türkiye’den Altaylar ve Tuna’ya…Türk’ün haykırışı ve Türk’ten bir selamdı bu gelen Türkistan’a….Yine dikilsin Gök bayraklar, yine söylensin Kürşad’ın marşı Orta Aya’da…Türk’ün o gür sesi yine çınlatsın Orta Asya bozkırlarını…Yine dayansın akınlar Çin Seddi’ne de…Deli taylar yine kanatlansın Çin Seddi’nin üzerinden… Türk’ün o kahredici yumruğu otursun düşmanın bağrına…Ozan Arif hep bunları haykırdı sağır kulaklara görmeyen gözlere…Yıllarca mücadele sazının telleri ile…Deyişler söyledi Türk dünyasına…Anlamayan gafiller akılsız yöneticiler hep üstüne geldiler de susturamadılar..Hak bildiği sözleri terk etmedi hiç…Hak bildiği yoldan da bir adım geri adım atmadı…Hep yürüdü doğruya ve hakka…Hakkın hakkına sığındı korkusuz…Tek silah sazıydı, sözüydü…Zaten başka silaha da gerek yoktu namerde…Sözü sazı mermiydi onun….Delip geçerdi insan yüreğini…Ve arş’a değerdi türküleri…O hayatı boyunca Türk düşmanları ve şerefsiz tıyniyet’i olmayan kişilere düşman oldu…Hep onları topluma tanıtmak ve anlatmak için vurdu mızrabını…Kimseden paye ve dünyalık beklemedi…12 Eylül’de bile diz çöktüremediler ona…20 yıl sürgünde yaşadı…Kenan Evren’e bile bir güzelleme gönderdi Almanya’dan…”Bu sözü ahlaken batana derim, Yolunu izini satana derim, Önüne gelenle yatana derim…Ben şerefsiz dersem o şerefsizdir…Neden demeyeyim yılan olursa, Dün dediği bu gün yalan olursa, Hele çok kıvıran falan olursa, Ben şerefsiz dersem o şerefsizdir…..” İşte böyle sözünü sakınmayan bir yiğit ozandı o…Başın sağ olsun Türk elleri…Sizlerde öksüz, yetim kaldınız bizler gibi…Şanlı yükselen, dalgalanan Azerbeycan bayrağı da biliyorum yas içinde şimdilerde…Kazakistan, Kırgızistan, Özbekistan matem de şimdi…Bir kolum yere düştü şimdi…Ağla Türkistan’ım, Ağla Kırım yürekten şimdi…Bir bayrak düştü toprağa da yürüme de Hakka…Bu topraklar için toprağa düşmüşlere şahit denir biliyorum da…Bu topraklar için ağıt yakanla, türkü yakanlar…O türkülerle yüreğimizi dağlayanlara ne demeli? Koca Arif gibi…Koca Osman gibi…Çivisi çıkmış bu dünya da …O çiviyi yeniden çakmanın gayreti içinde olup da bu uğurda toprağa düşenler, hakka yürüyenler….Türküleri ile gönül çıramıza ateş yakanlar….Selam Türkistan’a…Sizler bizim gönüllerimizin ebedi bekçileri ve misafirlerisiniz artık…Gün geçtikçe teker teker yürüyorsunuz Hakka…Arkada bıraktığımız o ülkü mirasını yüklenen bizle…Gün geçtikçe ağırlaşan bu yükler altında ezilmeden ve sizlerden aldığımız o ülkü emanetini ….Daha da yükseltmen için…O şanlı bayrağı bir daha yere düşürmemek için hep ileri bakıp daha ileri koşmanın azim ve gayreti içinde olmaktan bizleri kim alıkoyacak…? “Ülkü denen nazlı gelin erde şan ister, büyük devlet kurmak için büyük kan ister” Bu bedel Çanakkale’de İstiklal savaşında verildi…Gerekirse bir kere daha verilir de…Ozan Arif bu dünya’da görevini tamamlayıp Hakka yürüdün..Ardında da Ülkü devleri bıraktın…Bıraktığın yerden hedefe yürümeye devam edeceğiz…
Arif derler ki bunca yıl, ay…
Geldi geçti vay dünya vay..
Yaşamaksa…yasaşadım say…
Aha geldim gidiyorum... OZAN ARİF
