Cumhuriyetin ilk yıllarında salgın hastalık olan sıtma ile mücadele etmek için sivrisinek yuvası olan bataklıkları kuruttuk, sonraki yıllarda bu bataklıklar sulak alanlar olarak kabul edildi. Oysa sulak alanlar, kuş ve balıklar başta olmak üzere çeşitli canlıların yaşam alanları idi, zamanla enerji, tarım ve konut alanları, sanayi alanları açmak için azaltıldı. D.S.İ. ekolojik dengeleri önemsemeden projeler üretmesi ve uygulaması sonunda Sulak Alanları Koruma yönetmeliği devamlı değiştirilerek sulak alanların sayısı azaltıldı. Bunun sonucu olarak tatlı su balıkları ve ördek nesli tükenmektedir. Dik Kuyruklu ördeğin nesli 5 69, yaz ördeğinin nesli ise % 90 oranında azalmıştır. Tatlı su balıklarının nesli de gittikçe yok olmaktadır. Yüz çeşit hayvan nesli yok edilmiştir.
Yaz mevsimlerinde özellikle turizm bölgelerinde kasıtlı olarak orman yangınları çıkarılmaktadır, arazı kazanmak ve rant sağlamak için doğamız yok edilmekte, yüz senede zorlukla yetişen ormanlarımız yakılmaktadır. yer altı ve yer üstü sularımız gittikçe kirletilmektedir, Anadolu'daki belediyelerin çoğunda arıtma tesisi bulunmamaktadır. 1980 yılı sonrasında sahillerimiz imara açılmış, yağma edilmiş, denize girecek temiz kıyı şeridi kalmamıştır. Çevre koruma tabiri yanlış anlaşılmış,doğal çevre yerine hısım- akraba, eş- dost çevresi koruma altına alınmıştır. Doğal gazın getirilemediği şehirlerimizde halen hava kirliliği devam etmektedir.
Finlandiya'nın yüz ölçümünün % 84'i ormanlarla kaplıdır,bizde ise makilik dahil bu oran % 14'ün altındadır. Güney Kore'de evlenecek gençler, Belediyenin gösterdiği alana ağaç dikmek zorundadır. Bir Kızılderili Atasözü şöyledir: " BU DÜNYA ATALARIMIZDAN MİRAS KALMADI, BİZ ONU ÇOCUKLARIMIZDAN MİRAS ALDIK."
