Annelerin hakkı daha fazla olduğu için nedense babalar ikinci planda kalmaktadır, oysa hem annemiz hem de babamız bedeni varlığımızın nedenidir. Doğrusunu söyleme gerekirse, anneler daha çilekeştir, daha fedakardır, çocuklarına daha düşkündür, onlara kol kanat gererler, akları asla ödenmez. Ama babaların da çocukları üzerinde hakları vardır. Özellikle maddi konularda sıkışan çocukların ilk başvuru yapacakları mercii babaları olmaktadır. “ yaşasın babamız, ekmek paramız” çocuklar için temel ilkedir. Bir gazetede babalarla ilgili bir şiir okumuştum, sizlerle paylaşmak istedim.
Baba evin direği,
Altın gibi yüreği,
Eşek gibi çalışır,
Sanki sağmal ineği.
xxxxxxxxxxx
O’na biz baba deriz,
O getirir biz yeriz,
Bulamayız dünyada
O’nun gibi bir keriz.
xxxxxxxxxxxx
Varlık, yokluk bilmeyiz,
Sıramızı vermeyiz,
Siparişler gelmezse
Babamızı sevmeyiz.
Xxxxxxxxxxxx
Hasta oldum diyemez,
Biz olmadan yiyemez
Ne mankafa varlıktır
Yeni bir şey giyemez
Babanın cevabı:
Bu devr-i alem dönüyor,/ Merak etme ey oğul/ sıra sana da geliyor.