Rahmetli hocam Arif Nihat ASYA” Asil insanlar, asil doğarlar, asil yaşarlar ve asil ölürler” diyordu. Asalet, doğuştan kazanılır, aileden ve soydan miras kalır, sonradan kazanılmaz. Zira kenarın dilberi sazende olur ama nazende olamaz. Asil olmak ve asil yaşamak zordur, herkes o ağır yükü taşıyamaz. 1960’lı yıllarda mahallemizde Ramazan Oğulları Beyliği ailesine mensup komşumuz vardı, Ramazan Oğulları, Anadolu Selçuklu Devletinin dağılmasından sonra Adana ve çevresinde kurulmuş bir beyliktir. Bu ailenin mensupları halen Adana ve Tarsus’ta yaşamaktadırlar, ecdadı Çukurova’da birçok eserler bırakmışlardır, bu aileye mensup komşumuz asalet timsali idi, oğulları Seydi Ata ve Piri Ata RAMAZANOĞLU’na hitaben şöyle konuşurdu:” Evlatlarım, sizler birer Bey oğlusunuz, devlet kurmuş bir ailenin mensuplarısınız , asil davranmak ve asil yaşamak zorundasınız. Beyliğimize, ailemize leke getirirseniz hakkımız haram olsun, ailemizi iyi temsil edeceksiniz, asaletinizi kaybetmeyin, devletimize ve milletimize hizmet edeceksiniz.” Çukurova Holdingin ilk kurucusu Sadık Paşa ve Şadi ELİYEŞİL’ler bu aileye mensup idiler.
1950’li yıllarda çıkarılan bir kanunla, sürgünde yaşayan Osmanlı hanedanına mensup kadınlar için yurda dönüş izni verilince Sultan 2. Abdülhamit’in hanımı Müşfika Hanımefendi ile kızı Ayşe OSMANOĞLU İstanbul’a dönerek Serencebey yokuşunda kiralık bir eve yerleşiyorlar. Evin kirasını her ay Başbakan Adnan MENDERES ödüyor ve devamlı onları ziyaret ederek yakından ilgileniyor. 27 Mayıs ihtilalinden sonra ev kirası ödemesi aksıyor, Berrin MENDERES hanımefendi nişan yüzüğünü satarak Abdülhamit’in yadigarlarının kirasını ödüyor. Yüzüğü satın alan kuyumcu, yüzüğün içinde Adnan ve Berrin MENDERES ismini görünce yüzüğü saklıyor ve yıllar sonra Berrin Hanıma iade ediyor. MENDERES ailesi çok sıkıntılı günler yaşamasına rağmen bu aileyi ihmal etmiyor, yardımlarını ve sevgisini sürdürmesi Onların asaletinin gereğidir.
Geçen yıl bir T.V. programında Ayşe Sultanın kızı- Abdülhamit’in torununun sözleri ibret vericidir: “Bizim özel hayatımız, davranışlarımız ve hürriyetimiz sınırlıdır, hanedana mensup olduğumuz için çok dikkatli davranmak, kılık kıyafetimize, oturmamıza, kalkmamıza, konuşmalarımıza ve aile hayatımıza dikkat etmek zorundayız.” Osmanlı hanedanına mensup şehzadeler, beyzadeler ve hanım sultanlar asla ve asla aile şereflerine leke getirmemişlerdir. Aç-susuz kaldılar, sefalet çektiler ama ülkelerine, Türkiye Cumhuriyetine ihanet etmediler, Atatürk’e kötü söz söylemediler ve söyletmediler.
Çocukluğumda konaklarda yaşayan bir çok aile tüm servetlerini kaybettiler, 40 bin dönüm tarlası olan aile sefalete düştü, o köşklerde ve konaklarda salınan güzel kızlar önce zenginliklerini sonra da güzelliklerini kaybettiler ama hiç biri asaletlerini ve şereflerini kaybetmediler. Muhtaç oldukları halde yardım kabul etmediler, yıllar sonra yardım tekliflerimizi geri çevirdiler, sefaletlerini sakladılar. O tarihi mahalleleri gezerken bu asilzadeleri hatırlarım ve içim burkulur, sonumuzu düşünürüm. Asalet para ile satın alınmaz ve para ile satılmaz. Sahip oldukları tapu sayıları, servetleri, şöhretleri ve makamları ile övünenler ve kibirlenenler şöyle bir düşünsünler, 50-60 yıl öncesinin anlı-şanlı ağaları, sanayicileri, bürokratları ve politikacıları şimdi nerededirler ve ne haldedirler? 1986 yılında altın madalya ile ödüllendirilen meşhur bir iş adamımız(ihracat şampiyonu) şu anda İzmir’de yaşlılar evinde kalmaktadır ve ölümünü beklemektedir.
Mezarlıklar, kendilerini bulunmadık Bursa kumaşı zannedenlerle doludur, bize ders vermektedir. Asıl azmaz, bal kokmaz, bozulursa ayran bozulur, aslı sudur. At asildir ama kedi asil olamıyor.
