1950-1960 yılları arasında tarımsal, sanayi ve enerji alanlarında büyük yatırımlar yapıldı, ülkemiz adeta bir şantiye görünümüne büründü. 11 adet liman, 5 adet havaalanı, 8 adet sulama barajı, 5 adet Termik Santral, 18 adet Hes’li Baraj, 8 bin km. enerji nakil hattı, 3 adet petrol rafinerisi, 11 adet şeker fabrikası, 19 adet çimento fabrikası, 82 adet hububat silosu, 88 adet büyük fabrika, 4 bin 576 km. asfalt yol, 30 bin km. köy yolu yapıldı.
Mersin limanı, Seyhan, Elmalılı, Sarıyar, Demirköprü ve Hirfanlı Barajları ile Tunçbilek Elektrik santrali faaliyete başladı, ülkemizin en modern ve en büyük dokuma fabrikası olan Bossa Adana’da, Ekenler Dokuma fabrikası ise Tarsus’ta üretime başladılar. İzmit’te 3 adet Kağıt Fabrikası, Ereğli Bez Dokuma fabrikası, İstanbul Tuzla Jeep Montaj Fabrikası imalata başladı. Özel sektör yatırımları 484 milyon liradan 3,6 milyar liraya, Kamu yatırımları da 776 milyon liradan 2 milyar liraya yükseldi. Büyüme hızı sanayi sektöründe % 8,3 olmuştur. Yıllık elektrik üretimi 737 milyon Kw. Saat iken bu dönemde üretim 3 milyon 610 bin kw. Saate ulaştı. Ülkemizin en büyük ve en modern eğitim kurumu olan Ortadoğu Üniversitesi öğretime başladı. 1950 yılına ait bazı ekonomik göstergeler şöyle idi.
Elektrik üretimi : 789 Kw. Saat, Demir- çelik üretimi : 10 bin ton, çimento üretimi: 396 bin ton, gübre üretimi : 160 bin ton, petrol üretimi :17 bin 537 ton, kağıt üretimi : 18 bin 195 ton, şeker üretimi : 137 bin 490 ton, kara yolları :47 bin 080 km., köy yolları: 1.100 km. Demir yolları : 7 bin 671 km. uçak yolcusu : 85 bin kişi, elektrik olan köy sayısı: 13 köy, içme su şebekesi olan köy sayısı: 8.889 adet , köylerdeki ilkokul sayısı : 17.428, ortaokul sayısı: 361, Lise sayısı: 88 adet, Üniversite sayısı: 3 adet, Teknik Okul Sayısı: 340 adet, öğretmen sayısı: 45. 566 kişi,hastane sayısı: 201 adet, yatak sayısı: 22. 837 adet, Doktor sayısı: 1.023 kişi
Demokrat Parti, 14 Mayıs 1950 tarihinde tek başına ve çoğunlukla iktidara gelince Liberal politikalar uygulamak suretiyle ekonomide hızlı büyümeyi hedefledi. Bütçe politikası, ekonomi politikalarındaki hedefler, bütçe politikasını da belirledi. 1953 yılına kadar Marshall Planı çerçevesinde ülkemize gelen yardımların etkisiyle ekonomimiz hızla büyüdü. Tarımda makineleşme, sulu tarım ve modern tarım usullerinin uygulanmasıyla verim artınca, tarımsal ürünlerin ihracatı da arttı. Kore savaşının sona ermesiyle dünyada uluslar arası siyasi ilişkiler, şartlar ve ortam da değişti. Ekonomik büyüme oranı artarken dış borçlar da arttı ve Milli bütçemiz her sene daha büyük miktarda açık vermeye başladı, bütçe açıkları kronik hale geldi. Finansman problemi bir türlü çözülemedi.
1950 yılında ihracatımız 263,424 A.B.D. $ iken ithalatımız da 285.664 $ olmuştur, 1950-1960 yılları arasındaki rakamlara baktığımız zaman ihracat ve ithalat rakamları arısında belirgin bir fark görülmektedir. Aradaki açık, ya dış kredilerle, ya iç borçlanma veya vergilerin arttırılması ile kapatılmaktadır. Delik büyük yama küçüktür. Hiçbir ülke tek başına ihtiyaç duyduğu malların, hammaddelerin ve hizmetlerin tümünü karşılayamaz. Bu sebeple tüm ülkeler birbirlerine ithalat ve ihracat yönlerinden bağlıdır. Örneğin petrol üretici olan ülkeler, ürettiği Petrolu olmayan ülkelere ihraç ederken, kendisinden bulunmayan mal ve hizmetleri de diğer ülkelerden ithal etmek zorundadır. Bütçe açıklarımız halen devam etmektedir, dış krediler ve iç borçlanmalar ile yeni vergilerin uygulanması ile satın alma gücü zayıf olan vatandaşların alım güçleri gittikçe azalmaktadır. Önemli olan gelirlerin artması değil topluma adil olarak dağıtılmasıdır.
